Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Skip to main content

Αφού δεν τήρησε ούτε μια από τις υποσχέσεις που τον έφεραν από το πολιτικό περιθώριο στην εξουσία, αφού διέλυσε την ελληνική οικονομία και τους πολίτες, αφού ο ίδιος ο Υφυπουργός Οικονομικών ομολόγησε ότι η εξόντωση της μεσαίας τάξης ήταν συνειδητή και προσχεδιασμένη, ο κύριος Τσίπρας έρχεται για δεύτερη χρονιά να μοιράσει ελεημοσύνη σε αυτούς που ο ίδιος λεηλάτησε. Δε χωρά πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία περισσότερων φτωχών και απελπισμένων πολιτών, ώστε να είναι πιο εύπεπτος ο λαϊκισμός, πιο δυσδιάκριτη η πολιτική εξαπάτηση και πιο ελκυστική η αριστερή ιδεοληψία.

Για άλλη μια φορά ο κύριος Τσίπρας φάνηκε συνεπέστατος στο ραντεβού του με το ψέμα και την απάτη: Μιλά για «παράνομη παρακράτηση» στους συνταξιούχους, αλλά δεν φροντίζει να διορθώσει μόνιμα την παρανομία. Φτάνει, δε, στο σημείο απύθμενου θράσους να εμφανίζει ως παροχή την επιδότηση των παχυλών συντάξεων της ΔΕΗ απευθείας από τα κρατικά ταμεία, προκειμένου να μην εισπραχθούν τα ίδια χρήματα από τους λογαριασμούς ρεύματος.

Ο τρόπος που ο κύριος Τσίπρας διαχειρίζεται το κοινωνικό μέρισμα διαπαιδαγωγεί μια ολόκληρη κοινωνία στο να θεωρεί και να αποδέχεται ως κοινωνική πολιτική τη χορήγηση ενός επιδόματος φτώχειας, που θα καταναλώνεται σε λίγες μόνο μέρες αντί να προσβλέπει στην ορθολογική επένδυση αυτού του ποσού με την προοπτική παραγωγής θέσεων εργασίας και πλούτου. Η χειραγώγηση της κοινωνίας μέσα από το φόβο της ανεργίας, της στασιμότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού λειτουργεί εκβιαστικά προς τους πολίτες, μετατρέποντάς τους από δυναμικές μονάδες σε ανήμπορους επαίτες.

Για εμάς υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κοινωνική πολιτική και στην πολιτική της συστηματικής φτωχοποίησης. Κοινωνική πολιτική ασκείς φέρνοντας δουλειές και χρήματα στους πολίτες και όχι κλέβοντας τον κόπο των παραγωγικών τμημάτων της κοινωνίας για να ικανοποιήσεις ημέτερους και να ξεγελάσεις ανήμπορους. Τελικά, πρόκειται για διαφορά ανάμεσα σε δυο κοσμοθεωρίες: Αυτή που θέλει τους πολίτες πρωταγωνιστές και αυτή που επιδιώκει με κάθε μέσο να ελέγξει τις ζωές τους. Ο πρωθυπουργός ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Είναι η ώρα να αποφασίσουμε ότι σε όλους εμάς αξίζει η πρώτη.

 

Τομέας Οικονομικών και Φορολογικής Πολιτικής ΟΝΝΕΔ